article in mizzima

ေစာေဝ ႏွင့္ က်ေနာ္
ဆိုင္းေမကူး

Friday, 25 January 2008 17:21

www.mizzimaburmese.com/content/view/503/1/




(၁) က်ေနာ္ႏွင့္ေစာေဝသည္ သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ပါ၊၊ မိတ္ေဆြလည္းမဟုတ္ပါ။ ေခတ္ၿပဳိင္ အႏုပညာသမားလည္း မဟုတ္ပါ။ ဒါနဲ႔မ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ က်ေနာ္ႏွင့္ ေစာေဝဆုိၿပီး စာေရးရ ေကာင္းမည္လားဟု အျပစ္မတင္ေစခ်င္ပါ။ က်ေနာ္ ကုိေစာေဝႏွင့္ နာရီဝက္ခန္႔ အတူ ရွိခဲ့ဖူးသည္၊၊ ငါးမိနစ္ခန္႔လည္း စကား ေျပာဖူးပါသည္၊၊ သူေရးေသာ ကဗ်ာ (၁ဝ) ပုဒ္ခန္႔လည္း ဖတ္ဖူးပါသည္။ ထူးအိမ္သင္ အမွတ္တရ ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ ေရးျပန္ေတာ့လည္း ေစာင့္ဖတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သူ႔စာမ်ားကုိ သူႏွင့္ေတြ႔ဖူးၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွ သတိထား ဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

တကယ္တမ္းမွာေတာ့ လူပုဂိၢဳလ္ခ်င္းမသိခင္၊ မျမင္ခင္ကတည္းကပင္ သူ၏ဖန္တီးမူမ်ားက လႊမ္းမုိးခဲ့ေၾကာင္း ေနာက္မွ သိခြင့္ရခဲ့သည္၊၊ သူ၏ စာေပ အႏုပညာမ်ားႏွင့္ စခဲ့့ျခင္းေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ က်ေနာ္ အလြန္ႀကဳိက္ေသာ ပဲပုပ္ခ်က္ အပါအဝင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေထာင္း၊ ပဲငပိ အစရွိေသာ အရံဟင္း (၁ဝ) မ်ဳိးခန္႔ အလကားရေသာ ျမန္မာ ထမင္းဆုိင္ႏွင့္ စရေပလိမ့္မည္။

သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အလြန္ စားေကာင္းေသာ ျမန္မာထမင္းဆုိင္ ေခၚသြားမည္။ က်ေနာ္ မႀကဳိက္ပါက က်သင့္ေငြကုိ သူရွင္းမည္ဟု အာမခံျဖင့္ ေခၚသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ မခန္းမနားႏွင့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိပါသည္။ ဆုိင္အဝင္ဝတြင္ ေရးထားေသာ စာသားအား ၾကည့္၍ ျပဳံးစိစိ ျဖစ္သြားခဲ့မိသည္။ “ျမန္မာငပိေထာင္း ကမၻာကုိ လႊမ္းေစရမည္” တဲ့။ ဗုိလ္ခင္ညြန္႔၏ အားကစားေတာ့ “ပလုံ” သြားခဲ့ၿပီ၊ ငပိေထာင္းေတာ့ မည္သုိ႔ ရွိသည္ မသိရပါ။ ဆုိင္ထဲ ေရာက္သြားေသာအခါ မ်က္ႏွာစာ တည့္တည့္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဓါးစလြယ္ခုတ္ ေနသည့္ပုံကုိ ပုံႀကီးခ်ဲ့၍ စမတ္က်က် ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ေဘးနံရံ တဖက္တခ်က္စီတြင္လည္း contemporary art အမ်ဳိးအစား ျဖစ္ပုံရေသာ ပန္းခ်ီကား ႏွစ္ခ်ပ္ကုိ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ ခ်ိတ္ဆြဲထားပုံက သာမာန္ အလွဆင္ထားျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပဲ ခမ္းခမ္းနားနား ခ်ိတ္ဆြဲထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ကတည္းက ဤဆုိင္ပုိင္ရွင္သည္ အႏုပညာကုိ ထဲထဲဝင္ဝင္ စိတ္ဝင္စားသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ကုိယ့္ဘာသာ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ အလြန္ၿမိန္ခဲ့ၾကပါသည္၊၊ ပုိက္ဆံေပးစားရေသာ ဟင္းမ်ားထက္ အလကားရေသာ အရံဟင္းမ်ားက ပို၍ ေကာင္းေနခဲ့ေသာအခါ ေလာကႀကီးအား ဆင္ျခင္စရာလိုလို ရီစရာလုိလုိ ေျပာၾကရင္းႏွင့္ က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ေငြရွင္းေပးၿပီး ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အျပန္ၾကမွ ဆုိင္နာမည္အား သတိထားဖတ္မိသည္။ “အဓိပတိ” တဲ့။

လူပ်ဳိလူလြတ္လည္းျဖစ္၊ မိသားစုႏွင့္လည္းေဝး၊ ဖ်င္းကလည္းဖ်င္းသျဖင့္ ရန္ကုန္သည္ က်ေနာ့္အတြက္ အၿမဲတမ္းလုိလုိ အစားအေသာက္ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ စိတ္လုိလက္ရ ထမင္းဆာလာတုိင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဓားစလြယ္သုိင္းေနေသာ ထမင္းဆုိင္ကုိသာ ျမင္ေယာင္တတ္လာသည္။ အဓိပတိ ထမင္းဆိုင္ ဗဟန္းကေန လွည္းတန္း ေရာက္လာလွ်င္ေကာင္းမွာပဲဟု ေတြးမိေနတတ္ခဲ့သည္။

ထမင္းဆုိင္ဋီကာ ခ်ဲ႔ေနျခင္းမွာ အျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါ၊၊ က်ေနာ္ စြဲလမ္းခဲ့ေသာ ပဲပုပ္ခ်က္ ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဓားစလြယ္ခုတ္ ထမင္းဆုိင္ ပုိင္ရွင္မွာ ကဗ်ာဆရာေစာေဝ ျဖစ္ေၾကာင္း အယ္ဒီတာ တေယာက္ႏွင့္ စကားဆက္စပ္မိရာမွ သိခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ အေနႏွင့္ေတာ့ သူသည္ (ျဖဴးဆုိလား၊ ေဇယ်ဝတီ ဆုိလား) ၿမ့ဳိက ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အထုိက္အေလွ်ာက္ ေငြေရးေၾကးေရး အဆင္ေျပသူ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပစၥည္းမ်ား တြဲဆက္၍ ျပသေသာ ပန္းခ်ီ အမ်ဳိးအစားမ်ားျဖင့္ ျပပြဲ လုပ္ဖူးသူ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နာမည္ႀကီးသူမ်ား ေပါင္း၍ နာမည္ႀကီးေအာင္ လုပ္ေနသူျဖစ္ေၾကာင္း … အစ ရွိသျဖင့္ မေမးပဲ ၾကားခဲ့ရေသးသည္။

သူႏွင့္ မိနစ္ (၂ဝ) ခန္႔ အတူ ရွိေနခဲ့ျခင္းဆုိသည္မွာလည္း ေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္ က်ေနာ့္ ပန္းခ်ီျပပြဲသုိ႔ လာေရာက္ခဲ့စဥ္ခါက ျဖစ္သည္။ ဟန္းဖုန္းခါးခ်ိတ္ႏွင့္ အသက္ (၄ဝ) ေက်ာ္ ဇာတ္လုိက္ မင္းသားမ်ားကဲ့သုိ႔ စမတ္က်သူ တေယာက္က “က်ေနာ္္ ကဗ်ာဆရာ ေစာေဝပါ” ဟု မိတ္ဆက္လာေသာအခါ ၊ အနည္းငယ္ ဘဝင္မက် ျဖစ္မိခဲ့ပါသည္။


ျမန္မာျပည္ ႏွင့္ ကဗ်ာဆရာ၊
ကဗ်ာဆရာ ႏွင့္ ဟန္းဖုန္း
ဟန္းဖုန္း ႏွင့္ ျမန္မာျပည္
႐ုတ္တရက္ ဆုိေတာ့လည္း။ ။

(၂)
ဘယ္အမွန္တရားမွ ပိန္းပိတ္ေအာင္
မေမွာင္ေစရဘူး
ကမၻာႀကီးေရ...
ငါ့ကိုရရွိထားတာလည္း
နင့္အတြက္ သယံဇာတ တခုပါပဲ၊
ကမၻာႀကီးနင့္ရဲ့ သယံဇာတေတြကို
စစ္ဆိုတဲ့ ဘီလူးႀကီးက
မသဒၶါေရစာ စားသံုး
ကုလသမဂၢက ဆာဂ်ီယိုဒီမဲလိုးကို လြမ္းတယ္
ကမၻာႀကီး
ေရာဂါ ဘယနဲ႔ ကပ္ဆိုတဲ့ မိစၦာက
အလစ္ဝင္သုတ္
ျမန္မာျပည္က ကဗ်ာဆရာလို႔
အမည္ခံမသြားတဲ့
ဆရာ ျမသန္းတင့္ကို လြမ္းတယ္
ကမၻာႀကီး
ငါကဗ်ာဆရာ
နင့္သံယံဇာတအျဖစ္ကေပ်ာက္မသြားဖို႔
အေမေပးခဲ့တဲ့ အသက္ေသြးကို
အားအျဖစ္ေမြး
အႏုပညာဆိုတဲ့ ဒိုင္းလႊားနဲ႔ကာကြယ္
ကဲ လာစမ္း
ဘယ္လိုလက္နက္မ်ဳိးနဲ႔မဆို
ရန္သူ ...
ငါကဗ်ာဆရာကြ
မင္းကို ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ျမည္းပစ္မယ္


ေစာေဝ


စံပယ္ေဖြးေဖြးေန႔မ်ားသို႔ ခ်ီတက္ခ်င္းမွ
မေဟသီ ၾသဂုတ္ ၂ဝဝ၄


သူႏွင့္ဆုံၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႔ကဗ်ာမ်ားကုိ သတိထားၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊၊ ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ၊ က်ေနာ္္ ဘာျမင္ျမင္ သူကဗ်ာမ်ားက သူ႔တန္ဖုိးကုိ ေဖာ္ျပႏုိင္ခဲ့ပါသည္။

(၃)
ယခု သူႏွင့္ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံကုိ သူဖြင့္ျပႏုိင္ခဲ့ဲၿပီ။ အာဏာရွင္ေတြကုိ အာခံတဲ့ေနရာမွာ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ လက္နက္ကုိင္ထားသူေတြထက္ သတၱိရွိေၾကာင္း ေနာက္တႀကိမ္ ျပသခဲ့ပါၿပီ။

အခုခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ား အထုအေထာင္းခံေနရလား၊ စိတ္ဓါတ္ေတြၿပဳိပ်က္ေနခ်ိန္လား။ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ကုိေစာေဝ။ ကဗ်ာဆရာ ဆုိတာကုိက ေလာင္းကြ်မ္းၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားက ထြန္းညိွခဲ့တယ္။ ကုိယ္တုိင္ အေလာင္ကၽြမ္းခံ ထြန္းညွိခဲ့တဲ့ မီးစတစ ဟာ အဖိႏွိပ္ခံ လူတန္းစားေတြအတြက္ လမ္းျဖစ္လာခဲ့မွာပါ။ ေတာက္ပမႈနဲ႔အတူ ေစာေဝဟာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္၊ ကဗ်ာတပုဒ္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူေတြ ျငင္းမလဲ။ ။ဆုိင္းေမကူး