... ထူးအိမ္သင္ကြယ္လြန္ျခင္း၂ႏွစ္ျပည္႕မွာ ေစာေ၀ေျပာတဲ႕ပုေလြသံ ...
ၾသဂုတ္လ ၁၄ ရက္ေန႔ဟာ ဂီတပညာရွင္ ထူးအိမ္သင္ကြယ္လြန္ၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ကဗ်ာလက္တြဲေဖာ္မ်ားထဲက ကဗ်ာဆရာကိုေစာေ၀က ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ လို႔ ေအာ္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္)ဟာ ႏုိင္ငံျခားသား ဂီတပညာရွင္တစ္ေယာက္လို ဒါဟာ တကယ္ကိုယ္ပိုင္တဲ့ဂီတျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ခိုင္ခိုင္မာမာျပခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေနာင္လာ ေနာက္သားေတြ အတုယူလို႔ရေအာင္၊ သိလည္းသိထားရေအာင္ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္)ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရအျဖစ္ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ကို ယခုလိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ဒီလ ၾသဂုတ္လဟာ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္)ရဲ႕ ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ့လေပါ့။ သူ႔အတြက္ ေျပာစရာေလးအျဖစ္ ဦးလာတာက ေတာ့ ဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံုေပါ့။ ဦးျမတ္ခိုင္က အဲဒီဓာတ္ပံုေလးကို ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ေဆာင္လာေပးတယ္။ အဲဒီဓာတ္ပံုထဲက ကိုျမင့္မိုး တို႔ ဆိုရင္လည္း သူ႔ဟာနဲ႔ သူ႔အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနၾကတယ္ေလ။ ဒီဓာတ္ပံုေလးဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္၊ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္က ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေလးေပါ့။
အဲဒီဓာတ္ပံုထဲမွာပါတဲ့ ေလးေယာက္က ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊လီယိုနာဒ္ေမာင္ေမာင္လြင္၊ ကိုျမင့္မိုးေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္)ေပါ့။ ဒီဓာတ္ပံုေလးက ဘာထူးျခားေနသလဲဆိုရင္ ပံုထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္က ကိုငွက္တစ္ခုခု ပို႔ခ်ေနတာကို အာ႐ံုစိုက္ၿပီး နားေထာင္ေနၾကတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။ ေနာက္ ဒီႏွစ္ဒီကာလ မွာ မ်ဳိးဆက္သစ္ အဆိုေတာ္ေလးေတြက မီဒီယာစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ဘာေတြေျပာလာၾကသလဲဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္ပမွာပဲ သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖတာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ေတြကိုပဲ ဖန္တီးသီဆို ေတာ့မယ္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာလာၾကတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္။ ကိုငွက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီး ပုသိမ္ကိုသြားတဲ့ အေၾကာင္းေလးေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းသလို၊ ေၾကကြဲစရာလည္းျဖစ္တယ္။ ကိုျမင့္မိုးဘက္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဒီကိစၥကို စာမ်က္ႏွာ ေပၚမွာ မေျပာခဲ့ဘူးေပါ့။ အခုသိပ္မၾကာခင္က မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္မွာ ကိုျမင့္မိုးဘက္က ေျပာလာတာ ဖတ္လိုက္ ရတယ္။ ကိုလူမင္းကလည္း က်န္စစ္မင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေပၚျပဴလာမွာလည္း ေျပာခဲ့တာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ကိုလူမင္း မေလးရွားမွာ က်န္စစ္မင္းဇာတ္ကားအတြက္ ကားသြား ဆက္ေတာ့ အဲဒီဇာတ္ကားမွာ သံုးမယ့္ပုေလြသံအေခြၾကမ္းေလးကို ကိုငွက္က ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ မေလးက ဂီတပညာရွင္တစ္ဦးက ဒီသံစဥ္ကို ဖန္တီးတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ကိုလူမင္းတို႔ သားအဖကို အကူအညီေတာင္းတယ္။ အဲဒါက ကိုလူမင္းေျပာခဲ့တဲ့အပိုင္းေပါ့။
အခု ကြၽန္ေတာ္က က်န္တဲ့အပိုင္းေလးကို ဆက္ေျပာျပမယ္။ ကိုငွက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ ကဗ်ာ Work Shop ေလး လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔လြယ္အိတ္ထဲမွာ တျခား Instument ေတြမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ျမန္မာျဖစ္ပုေလြ အႀကီး၊ အလတ္၊ အေသး သံုးမ်ဳိးေလာက္ပါပါလာတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူကပဲ ေျပာလာတယ္။ ကိုလူမင္းက ကြၽန္ေတာ့္ကို ပုဂံကားတစ္ကားအပ္ထားတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာသံုးမယ့္ ပုေလြသံကို အခုအခ်ိန္အထိ အားမရေသးဘူးဗ်ာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ Recording ေတြမွာ အသံဖမ္းတာလည္း သူအားမရေသး ဘူး။ သူလိုခ်င္တဲ့အရသာကို မရေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေျပာစရာရွိရင္ေျပာမယ္။ ေျပာစရာမရွိရင္ အဲဒီပုေလြကိုမႈတ္ၿပီး သံစဥ္ရွာၾကည့္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ရက္ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ကိုငွက္ရယ္၊ ကိုေနမ်ဳိးေဆး ရယ္ သံုးေယာက္ဆံုေနၾက Mr. Guiter က စားပြဲေလးမွာ ဆံုျဖစ္တယ္ေပါ့။ ကိုေနမ်ဳိးက မေရာက္ေသးဘူး။ အဲဒီမွာ သူကဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ဒီညဧည့္သည္တစ္ေယာက္လာမယ္တဲ့။ မေလးကဂီတပညာရွင္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔သိပ္မၾကာဘူး။ မေလးက ဂီတပညာရွင္ဆိုသူ ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္လာၿပီး စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ကိုငွက္ကလည္း ဘာစကားမွမေျပာဘူး။ ဟိုဂီတပညာရွင္ကလည္း ဘာမွမေျပာ ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ စားေသာက္လို႔ ၿပီးခါနီးအခ်ိန္ၾကမွ မေလးဂီတ ပညာရွင္က စေျပာတယ္။ “မင္းေပးလုိက္တဲ့ ပုေလြသံဟာ တကယ္ရွိတဲ့ အသံလားတဲ့”။ ကိုငွက္က တစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာတယ္။ “ဟုတ္တယ္”။ အဲဒီၾကမွ ကိုငွက္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္။ ၿပီးေတာ့ မေလးဂီတပညာရွင္က ဆက္ေမးတယ္၊ “မင္းဒီအသံကို ဘယ္ကရတာလဲတဲ့”။ ကိုငွက္က “ငါဒီအသံကို ပုဂံက ရတာတဲ့”။ မေလးဂီတပညာရွင္က မယံုသလိုအၾကည့္နဲ႔ “မင္းက်ိန္းေသတယ္ေနာ္”၊ ကိုငွက္က “ေအး-က်ိန္း ေသတယ္”။ အဲဒီမွာဆက္ၿပီး မေလးဂီတပညာရွင္က “မင္းအဲဒီပုဂံကို ငါ့ကို လုိက္ပို႔လို႔ရမလား”။ ကိုငွက္က “ငါလုိက္မပို႔ႏုိင္ဘူး။ မင္းဘာသာသြားၿပီး အဲဒီအသံကိုရွာလာခဲ့”။ “မင္းတကယ္ၾကားခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေတြ႕ကိုေတြ႕မွာပါ”၊ “ဒါေပမဲ့ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္နဲ႔ေတာ့မရဘူး။ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေနမွ မင္းရႏုိင္မယ္”။ တကယ္ပါ ကိုငွက္ အဲဒီအတိုင္းကို ေျပာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ကိုငွက္ကို ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဆီလာတဲ့ ဧည့္သည္ကိုေတာ့ လုိက္ပို႔ရမွာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႔ တစ္ေန႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Mr. Guiter မွာ ထုိင္ေနတုန္း ကိုငွက္က ဟိုမေလးက ဂီတပညာရွင္ျပန္ေရာက္ေနၿပီတဲ့။ ဒီေန႔ သူနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္တဲ့။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ အဲဒီဂီတပညာရွင္ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုငွက္ကို ေျပာတယ္။ “ဒီတစ္ည မင္းတို႔ကို ငါျပဳစုပါရေစ”၊ ကိုငွက္က “အိုေကရတယ္”တဲ့။ ဒါပဲေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေတြ စားၾကေသာက္ၾက၊ တီး၀ုိင္းကို ၾကည့္ၾကေပါ့။
အခ်ိန္နည္းနည္းၾကာလာေတာ့မွ အဲဒီမေလးဂီတပညာရွင္က ကိုငွက္ကို အင္မတန္ေလးစားတဲ့ မ်က္လံုးမ်ဳိးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး “ငါမင္းကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္”၊ “မင္းဒီကၿပီးရင္ Recording သြားမွာလား”၊ “ငါလုိက္ခဲ့မယ္”။ ကိုငွက္က ျပန္ေျပာတယ္ တစ္ခြန္းတည္းပဲ။ “မလိုက္နဲ႔” တဲ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္အားနာသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ မေလးဂီတပညာရွင္က ဆက္ေျပာတယ္။ “ငါမင္းကို ေနာက္ဆံုး ေတာင္းဆိုတဲ့အေနနဲ႔ ငါ့ကို ေနာက္ထပ္ Traditional အသံတစ္သံေလာက္ လုိက္ျပပါလား”။ ကိုငွက္က ဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ “လံုး၀မျပႏုိင္ဘူး”။ “မင္းလိုခ်င္တာရၿပီ မဟုတ္လား”။ “မင္းအတြက္ လိုအပ္ေသး လို႔လား”။ မေလးဂီတ ပညာရွင္က “ေဆာရီး၊ ငါေတာင္းပန္တယ္”၊ “မင္းငါ့ကို အခုရသြားတဲ့ အသံေလးနဲ႔ပဲ ျပန္ေစခ်င္တာမလား”။ ကိုငွက္က “ေအးဟုတ္တယ္”။ အဲဒီတစ္ခြန္းပဲ ျပန္ေျပာတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အဲဒီ မေလးဂီတပညာရွင္ ျပန္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ကိုငွက္က သူ႔ကို ပုဂံရဲ႕ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္သူ႕ဆီသြားဆိုၿပီး ေနရာအတိအက်လည္း မေျပာလုိက္ဘူး။ ဒီလူ ဘယ္ဘုရားႀကိဳ၊ ဘုရားၾကားက ဒီအသံကို ေတြ႕သြားပါလိမ့္ေပါ့။ ကိုငွက္ေျပာလိုက္တာ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ မင္းပုဂံေရာက္ရင္ ဟိုတယ္မွာေတာ့ အိပ္မေနနဲ႔တဲ့။ ဒါပဲ။ သူနဲ႔ အဲဒီပညာရွင္နဲ႔ ေျပာတဲ့စကားဟာ ဒါအကုန္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္သိသေလာက္ဆုိရင္ ကိုငွက္ကိုလာေတြ႕တဲ့ ပညာရွင္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။
တစ္ေယာက္က အဂၤလန္က ကဗ်ာဆရာမႀကီး ႐ုဒ္ပက္အယ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က မေလးကဂီတပညာ ရွင္။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ကိုငွက္ကို ေလးစားၿပီး ျပန္သြားၾကတာခ်ည္းပဲ။ ကိုငွက္က သူ႔ဖန္တီးမႈကို လံုး၀အေသအခ်ာ၊ ဒါဟာ ငါတို႔ႏိုင္ငံကျဖစ္တာ၊ ဖန္တီးတာဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ခုိင္ခိုင္မာမာ ေျပာႏိုင္ျပႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ေျပာခ်င္တာ အဲဒီမေလးဂီတပညာရွင္ဟာ ပုဂံရဲ႕ဘယ္ေနရာကေန ဒီအသံကိုရသြားတယ္ဆိုတာ ကိုငွက္ကေသသည္အထိ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာမသြားခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အခု ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္လို႔ေအာ္ေနတဲ့သူေတြကိို ကိုငွက္လို ခိုင္မာဖို႔ ေျပာခ်င္တဲ့အတြက္ရယ္၊ ဒီလဟာ ကိုငွက္ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ အခုလို ေျပာရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကိုငွက္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မေဟသီမွာေရးၿပီး၊ ေျပာၿပီးကတည္းက မေျပာျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေျပာတာ၊ ေရးတာကို ျပန္ဖတ္ရတဲ့ ကိုငွက္ရဲ႕အေမဟာ အၿမဲတမ္း သူ႔သားကို သတိရစြာနဲ႔ ၀မ္းနည္းတာကိုလည္း မခံစားႏုိင္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ၾသဂုတ္လ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပမယ့္ မႏၲေလး အျဖဴေရာင္ သက္တံကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာ ကိုငွက္ရဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို တစ္ေယာက္ေသာသူက ရြတ္ဖတ္မွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ၾသဂုတ္လဟာ ကိုငွက္ရဲ႕ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္လဆိုေတာ့ အဲဒီကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာ ကိုငွက္အတြက္ အမွတ္တရအစီအစဥ္ ေလးလုပ္ဖို႔ ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာခဲ့ပါတယ္။
သတိုးလြင္
Popular Journal /vol10_no33/
No comments:
Post a Comment